* و دیگر هیچ

فرضن: در حال قدم زدنم بعد میبینمت از روبرو داری میای و عین پرنده آماده‌ی پرواز دست‌هاتو باز می‌کنی تا برسی تو بغلم...

و من از نزدیک شدنت ذوق می‌کنم و حس محرمترین بهم دست میده و آغوشمو باز میکنم..

اما نا باورانه متوجه میشم که یه غریبه پشت سرم منتظرته(غریبه در خیالت) و از جلو چشمام رد میشی و اصلا منظورت به من نیست.. بلکه اون غریبه هست.

و نهایت خیطیش میمونه برای آدم! زیاد خیط شدم .. خیلی خیطِ خیییط..

آرزوم بود اون غریبه من بودم..

_ امنترین آغوش .. برای تمام لحظات تلخ و شیرین.. این آرزو رو به گور ببرم؟